شعري درباره بی یاوری و انتظار مهدی موعود
دل من خون شد ازین غم، تو کجایی؟
و ای کاش که این جمعه بیایی!
دل من تاب ندارد، همه گویند به انگشت اشاره،
مگر این عاشق دلسوخته ارباب ندارد؟
تو کجایی؟ تو کجایی...
و تو انگار به قلبم بنویسی:
که چرا هیچ نگویند
مگر این منجی دلسوز ، طرفدار ندارد ، که غریب است؟
و عجیب است
که پس از قرن و هزاره
هنوزم که هنوز است
دو چشمش به راه است
و مگر سیصد و اندی نفر از شیفتگانش ،
زیاد استکه گویند
به اندازه یک « بدر » علمدار ندارد!
و گویند چرا این همه مشتاق ،
ولی او سپهش یار ندارد!
+ نوشته شده در یکشنبه سی ام بهمن ۱۳۹۰ ساعت 20:8 توسط احسان رجبی
|
